Türkiye’de çok sıkıntılı bir sorun olan eğitimde hükümetlerin yapıcı politikalarının olmaması başı çekiyor. Uzun yıllardır devam eden atanamayan öğretmenler sorunu gündemde üst sıralardaki yerini koruyor. Oysa büyük çoğunluğu kırsal kesimde olmak üzere büyük kentlerde de öğretmen açığı sürekli mevcut. Buradaki ters orantıdan anlayacağımız gibi kötü politikalar eğitim sisteminin işleyişini sıkıntıya sokmaktadır. Cumhuriyetin ilk yıllarında bile kısıtlı imkânlara rağmen daha verimli çalışmalar yürütülüyordu. Dayatılan ezberci eğitim öğrencilerin kapasitelerini belirlemekten uzak yüzeysel bir tabloyu karsımıza çıkarmıştır. Hemen hemen her yıl değişen öğretim ve sınav sistemi, müfredatın kalabalık ve aşırı bilgi içermesi öğretmen ve öğrenciyi sıkıntılı bir durumla karşı karşıya bırakmaktadır. Ayrıntılı ve ezbere dayalı eğitimde öğrenci motivasyonunu kaybetmekte ve derslerden uzaklaşmaktadır. Altyapı eksikliğinin yanı sıra sürekli ve düzenli bir sistemin sağlanamaması en kritik sorun. Genç nüfusun çoğalması buna bağlı olarak sınıflarda kalabalık eğitim öğretim yapılması verimsiz öğrenime yol açmaktadır. Aslında ülkemizde çok değerli pedagoglar bu sistemin tutarlı ve sağlıklı işleyebilmesi için gerekli araştırmaları yapmakta ancak gereken desteği alamamaktadırlar. Eğitimi bu işin uzmanlarına bırakmak ve Türkiye’de süre gelen teorik eğitimden sıyrılıp hayata daha çok katılan, pratik ve uygulanabilir eğitim sistemi yaratılmalıdır.
ÖĞRENMENIN SAĞLIKLI GERÇEKLEŞMESI
Öğrencinin eğitim almaya istekli olması büyük ölçüsü öğretmenin de severek ve istekli olmasından geçer. Öğretmenlik fazlasıyla özveri gerektiren bir meslektir. Öğretmenin koşullarının düzeltilmesi ve öğrenciye uygulanabilir öğrenme alanlarının yaratılması acil çözüm bekleyen sorunlardır.
